شرمنده چند وقتی کم کار بودم...

طاقتم نیست و صبر از دل من بیرون شد
                             بار الها مددی تاج سرم بیرون شد

روزها قصه این درد ، شب تارم بود
                             باز هم شکر که این شب شکنی آخر شد

یارم از دست شد و مونسم از دست برفت
                             مهر آذر به بر است و شب نوروز بشد

گلبن آرزویی بود به سرپرده دل
                             لیک در رقص گل باد خزان آخر شد

آن همه ناز و ادا کز روی ماهش چیدم
                             کوه خاری بُد (بود) و اندر دل من سوزان شد

خواهم ار دست دهد پرده اسرار درم
                             که به افسونگریش دل ز کفم بیرون شد

طاقتم نیست و صبر از دل من بیرون شد
                              بار الها مددی تاج سرم بیرون شد

این شعر را در توصیف آثار نماز سروده ام .

یک شبی امید بر رخسار بود 

                                 حیرتی در حسرت آن یار بود

موجی از آتش فتاده بر دلم

                                 کاسه ای از خون شده این پیکرم

لحظه لحظه روشنایی ها خموش

                                 اندک اندک کاسه صبرم به جوش

اندر این احوال بودم تا به چند

                                 یک منادی زد به آوایی بلند

ای رفیق راه، ره کج کرده ای

                                 خسته سرما، جامه کنده ای!!؟؟

این پیام چون تیر بود بر این دلم

                                 چون نشست و شعله زد بر خرمنم

ای امان از چشمها بگشودنم

                                  در حضور یار ، خود را دیدنم

چون زبان در حمد و تسبیحش بگفت

                                  هم پی قدقامتش، تکبیر بر لب می شکفت

الهی مر تو را جز این سخن نیست

                                  که جز الطاف تو بر من کرم نیست

ندانستم که دستم در بر او

                                  به جامش شد بلند یا وصف مه رو

نیاورد طاقتم بر قامت راست

                                  کمان ابرویش طاقی بلند داشت

رکوع من ، خم ابروی او بود

                                  اشارت های ابرو، سجده ام بود

شهادت من به تهلیلش که گفتم

                                  سلامش را شنیدم در جوابم

سلام بر بنده روشن ضمیرم

                                  سلام بر جوهر پرگار دینم

اگر دیدی وجودت در نیاز است

                                  کلیم من همانا در نماز است

نمازت را به گرمی می شنیدم

                                  نیازت را به نرمی می پذیرم

تقبل بنده ام ، نور نمازت

                                  کند تضمینِ هر جزء عبادت

تبارک سوره اخلاص و رحمن

                                  تبارک بر تو زینت، نور ایمان

سلام اون هم چه سلامی بعد از یک وقفه طولانی . حقیقت اینه که این باز نشدن پارسی بلاگ و عدم توانایی در ویرایش صفحات بر روی بعضی از سیستم ها هم برای ما شده دردسری . در هر صورت خوشحالم که در این ماه مبارک و در آستانه شبهای قدر می توانم یکی دیگر از شعرهایم را در مدح حضرت امیرالمومنین برای شما خواننده عزیز به نمایش بگذارم.

یا علی (ع)

          حق نهاده جهان بر سر موی علی

                                                پنج اولوالعزم دین ، رهرو کوی علی

           کشتی نوح نبی هیچ نرفت بر لبی

                                                ذکر علی می برد جان بر دیگر علی

           سنگ و گل آن حرم چنگ زدند هر دمی

                                                خانه دل را زدند قرعه به نام علی

           لایق صحبت شود بهر کرامت کلیم

                                                چونکه خدا می زند حرف چو حرف علی

           طرد حرم می شود مادر هر عیسوی

                                                تا که حرم بشکند در بر ام علی 

           هیچ صراطی نبود بعد نبی جز علی

                                                دم نزنم من چرا ؟ یا علی و یا علی

خوب امتحانات پایان ترم تمام شد و این بار وبلاگ نویسیم را با شعرهایم آغاز می کنم .

                                                               بوی کاه گل

        بوی کاه گل ، بوی گندم ،‏ بوی گل

                                               بوی یک لحظه اجل در کوی دل

        بوی اشک و بوی آتش ، بوی خون

                                               بوی افسون گشته ای در یک جنون

         بوی رخوت ، بوی سنت ، بوی آز

                                               بوی یک لحظه تپش در هر فراز

         بوی هستی ، بوی باران ،‏بوی آب

                                               بوی واصل آمدن از هر سراب

         بوی لذت ، بوی عشق و بوی یار

                                               بوی آدم دوستی در هر جوار

یک نصیحت، می شود تا بی نهایت خوب بود

                                  می توان ، می توان تا بی کرانها بود ، بود

مهدی

شروع شد ...

                وداعی دیگر در شبی تاریک و وهم آور

خدایا این کدامین رکن می باشد ز ارکانت

                                                 چنین لرزان

خدایا راست آیا است؟

چرا دیوار و در را اینچنین غمبار می بینم؟

                                       چرا دل کوچه های شهر را

                                                                 از غم ، سیاه و تار می بینم؟

خدایا غم فراوان است و

                    صحبت ز شرح کوچه و دیوار ،نالایق

                                      ولیکن خوب می دانم که مردی

                                                         گر بخواند اینچنین آواز را غمبار

         بدون شک که از غمنامه اش

                             گر عالمی را چاه می کندند

                                               همی شایسته بود کز سوز آوازش

همه عالم به خون رنگین می گشت و

همه دنیا دگرگون

از غم بی یادگار ماندن.

تبریک

      تبریک                      تبریک      

و هزاران تبریک

به مناسبت خوشحالی میلیونها ایرانی .

چه لحظه ای زیباتر از لحظه شادی دسته جمعی ،

                                   شادی برای پیروزی و سربلندی،

                                                     شادی ای که از یک غرور ملی سرشار است . 

                                                                   شادی ای که پیامد صبر و تلاش است.

شادی ای که نوید افتخار و میهن دوستی است.

درود بر شما ایرانیان ، با تمام خلوص و صفای باطنتان.

پایدار و سربلند باشید.

فقط چون توی امتحانات هستم کمتر مزاحم می شوم. ولی از آنجا که روز 17 خرداد روز تولدم هست گفتم زودتر از همه خودم به خودم ، تولدم را تبریک بگویم.

فقط امیدوارم در هر سالروز تولدم ، بتوانم به نوعی تولدی دوباره به دست آورم . تولدی که نوعی تحول را در پی داشته باشد. تولدی که نه فقط برای پدر و مادرم، که برای همه شادی آور باشد . 

تولدی که همه را به یاد روز تولد خود بیندازد.

چه روز خوب و رؤیایی است اون روزی که همه با هم جشن تولد خودشون رو می گیرند. اون هم در حالی که دور تا دور یکدیگه حلقه زده اند و دست تو دست همدیگه ، متحد و یکپارچه ، چنان شمع های روی کیک رو فوت می کنند تا تمام سالهای دوری قبل از اون رو ، همراه دود پریشانی به هوا ببرند و یک صدا داد بزنند که :

               بیا شمعها رو فوت کن که صد سال زنده باشیم .

         وای که این لحظه چقدر زیبا و رومانتیک میشه.

                             مطمئنا تو تاریخ ثبت میشه .

                                                آره شک نکنیم که توی تاریخ ثبت میشه:

روز تولد مردم دنیا مصادف با روز ......................... بر همه جهانیان ، عرشیان و همه هستی مبارک باد .